STARE KARCIANKI (OLD CCGs)

Lolek · Regularny

Pułkownik Etienne Gerard przytupywał niecierpliwie nogami. Ziąb kąsał go aż do kości a wydychane powietrze tworzyło wokół niego zwiewne, podobne do duchów całuny. Gerard nienawidził czekania, które zżerało jego determinację jak złośliwa narośl. A podczas tej kampanii było bardzo dużo czekania. Oczekiwanie to przerywane było tylko przez pełne czystej grozy chwile, gdy Umarlaki rzucały się całymi legionami na wycofującą się armię Elfów. ...
Tak było pare lat temu wielu z tych mężnych bohaterów grzeje się już przy ogniu wieczystym ale nadchodzi czas nowych herosów. Wspaniałych Elfów których armia nie ma sobie równych. Na chwałę Mordredowi!!! Niech Orkowe ścierwo skiśnie na tej swojej wyspie!. Viva la Elf`s!!!!

Jabbas · Administrator

Ostatni, naznaczony latami walki, regiment orków, nigdy nie dowiedział się o kruchym pokoju pomiędzy wielkimi armiami... Odkrywając zza wzgórzem punkt mobilizacyjny ich odwiecznych wrogów, przypatrywali mu się w skupieniu. Naiwni młodzieńcy wykrzykiwali w puste stepy złowrogie okrzyki traktujące o pogromcach swoich przodków...
-Dzieciaki... Próbują dodać sobie odwagi, nie wiedząc, że niczym domek z kart rozsypie się ona na widok pierwszych sztandarów armii króla Great Britorcni... -powiedział Sharky do swoich ludzi.
-Jakże prosto byłoby teraz przygotować się i rozbić to mizerne obozowisko zarozumialstwa i nieuzasadnionej dumy...Ale nie, damy im to czego pragną.
Otwarte pole, na którym, przed swoją śmiercią, przeżyją najwznioślejsze doznanie swojej egzystencji. Ujrzą wroga, który niczym fala morska, pochłonie ich, jak zamek z piasku na plaży... Tak chcą być żołnierzami, niech dane im będzie za życia choć raz poznać definicję tego słowa...
Zaszczytem będzie dla nich, zapisanym na kartach historii, że zginęli z rąk ostatnich wielkich wojowników Albionu...-Sharky spojrzał na swoich ludzi.
Ich naznaczone losem twarze, stargane mundury, oraz broń, która piła krew tysięcy wrogów, jasno przemawiały, że tylko śmierć ze starości, sprawiedliwa dla wszystkich, może naruszyć tą siłę, która drzemie w jego kompanach...

Lolek · Regularny

... Znów ten sen. Koszmar który nawiedzał Shark-ego co noc. Mgliste marzenia o niedoszłej świetności Wielkiej Armii Albionu. Marzenie które miało być motorem napędzającym ogromną machinę wojenną, stało się dręczącym koszmarem - przypominającym z niebywałą regularnością o niepowodzeniach poprzedniej wojny i miażdżącej klęsce. Rzeczywistość krwawo i bez litości obeszła się z jednym z najlepszych dowódców Orkowych. Zabłąkana kula wystrzelona przez jednego z elfickich rekrutów bez sentymentów i z chirurgiczną precyzją pozbawiła tego dumnego wodza, okazałego orkowego przyrodzenia. Narzędzie mające odegrać taką ważną rolę w pognębieniu przepięknych elfickich matron przestało istnieć, a on sam opuszczony przez swych tchórzliwych towarzyszy dostał się do niewoli. Zamknięty w okowach własnych myśli i stalowej klatce na kółkach stał się atrakcją wiejskich jarmarków.